ΦΑΣΗ ΠΕΜΠΤΗ: ΜΕΤΡΗΣΕ ΔΥΟ ΚΑΙ ΚΟΨΕ ΜΙΑ...
Ή όταν η μέτρηση ακριβείας καμπύλων επιφανειών -σε τρισδιάστατα αντικείμενα- μπορεί να σε οδηγήσει στην παράνοια. Ειδικά με τα ασύμμετρα ανοίγματα για τα φώτα του F 800 GS, οι γραμμές μπορεί εύκολα να φαίνονται λάθος αλλά να μετρώνται σωστά. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Που είχαμε μείνει;
Α, ναι στο φινίρισμα... Κάποια στιγμή αντιλαμβάνεσαι ότι το φινίρισμα μπορεί να μην τελειώσει και ποτέ και τρίψε αστάρωνε να ξεχαστείς. Μετά θυμάσαι ότι δεν έχει νόημα να έχεις μια απόλυτα φινιρισμένη βάση αν δεν δουλέψει τελικά το όλο κόλπο. Οπότε μετά από καλό αστάρωμα, δύο χέρια μαύρο ματ και πάμε να δούμε πως θα εξελιχθεί. Αν δουλεύει σωστά, το λύνουμε και το ξαναφινίρουμε σε βαθμό τελειότητας. Αν όχι είναι κρίμα να μακελεψεις κάτι εντελώς φινιρισμένο. Άσε που ο νόμος του Μέρφυ λέει πως συνήθως προσπαθώντας να να κάνεις τις τελευταίες μικροδιορθώσεις κάποιο εργαλείο θα σου φύγει και ..."φτού!" πάμε πάλι φινίρισμα. Οπότε:
ΦΑΣΗ ΕΚΤΗ: ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΒΑΣΗΣ ΚΑΙ ΖΕΛΑΤΙΝΑΣ
Εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν αφού οι πιθανότητες είναι αρχικά άπειρες. Επέλεξα τον απλούστερο μηχανισμό με την ζελατίνα να "γλιστράει" πάνω σε δύο αλουμινένιους οδηγούς -"ράγες". Μέσα τους ειδικά διαμορφωμένα "παξιμάδια" όπου θα βιδώνουν οι βίδες της ζελατίνας για να ασφαλίζουν στο επιθυμητό ύψος.
Βίδες, ράγες, παξιμάδια, ροδέλες κλπ κλπ από υλικό που να μην σκουριάζει (αλουμίνιο, ή γαλβανιζέ). Οι βίδες όσο το δυνατόν αεροδυναμικότερες και με κεφάλι allen Νο 4. Οκ οι περισσότεροι κατασκευαστές βάζουν βίδες με λαβή που να επιτρέπει να χαλαρώνεις την ζελατίνα με το χέρι. Βολικό μεν αλλά παρκάρω συχνά έξω και δεν μου αρέσει η ιδέα να φύγει κάποιος με την ζελατίνα μου.
Άλλωστε με τις allen Νο 4 φτάνει ένα μικρό "αλενάκι" στην τσέπη ή το tank bag (ιδανικά στο μπρελόκ της μηχανής) για να κάνεις την δουλειά σου. Μόνο εσύ. Και ένα μικρό μυστικό. Οι βίδες allen ξεβιδώνουν με αντίστοιχου μεγάθους torx. Διαλέγουμε λοιπόν allen No 4, γιατί θα μπορεί να ξεβιδώνει και να βιδώνει με το torx Νο 25 που περιλαμβάνεται στο κιτ εργαλείων της μοτοσικλέτας και βρίσκεται κάτω από τη σέλα.
Για αποστάτες ανάμεσα σε ζελατίνα και βάση θα πειραματιστούμε με κάτι σε αλουμίνιο που να δίνει απόσταση μεταξύ τους γύρω στα 3 εκατοστά. Λογικά η ροή αέρα ανάμεσα στις δύο επιφάνειες θα σβήνει τον βόμβο της υποπίεσης πίσω από την κορυφή της ζελατίνας, εξισώνοντας την διαφορά πίεσης με μικρή αλλά επικεντρωμένη ροή αέρα. Ίδωμεν.
Και για όσους ψοφάνε για νούμερα: Συνολικό βάρος κατασκευής 1060 γραμμάρια. Δηλαδή 100 γραμμάρια από μία απλή ζελατίνα από plexiglass! Χάρη στο εποξικό, κατ' αναλογία, το βαρύτερο πράγμα στην όλη κατασκευή είναι οι... βίδες! Ακολουθεί το plexiglass ζελατινάκι -μήπως να πάω σε 3mm ...χμ mental note- και μετά τα αλουμινένια στηρίγματα. Το εποξικό είναι δε το ανθεκτικότερο από όλα τα άλλα με μάξιμουμ πάχος τα 3 χιλιοστά!
ΦΑΣΗ ΕΒΔΟΜΗ: ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΣΤΗ ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΑ
ΦΑΣΗ ΕΒΔΟΜΗ: ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΣΤΗ ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΑ
Με την ζελατίνα στο χαμηλότερο δυνατό σημείο. Ύψος από προβολέα 33 εκατοστά.
Με την ζελατίνα σε πλήρη ανάπτυξη: 45,5 εκατοστά.
Μέγιστο φάρδος -στη βάση- 46 εκατοστά. Πλάτος ζελατίνας στην κορυφή 31 εκατοστά.
Yes, it works! τουλάχιστον στατικά ανεβοκατεβαίνει με μόλις δύο στροφές ξεβίδωμα και χωρίς πίεση ή ζόρι. Με το ένα χέρι. Και με γάντια μηχανής.
Και στην συνέχεια έλεγχος για να βεβαιωθούμε
ότι δεν βρίσκει σε καμία πλευρά το τιμόνι στο όλο κατασκεύασμα σε full lock δεξιά και αριστερά. Όχι σαν έναν διάσημο κατασκευαστή που πούλαγε πανάκριβη κατασκευή που στο αριστερό full lock (ω ναι σε αυτό που κλειδώνει το τιμόνι!) σε κάποιες μοτό έβρισκε το τιμόνι και ζόριζε την ζελατίνα (ναι ξέρω άσχετο, αλλά δεν κρατήθηκα!).
Επόμενο στάδιο: Δοκιμή στο δρόμο, σε ταχύτητες, ανέμους και σε ανώμαλο έδαφος. Αααααα και βάση gps οπωσδήποτε... Και αυτός ο μηχανισμός έτσι θα μείνει; Χμ...
