“It Aint Over Till It’s Over Baby”. OΚ το όλο κόλπο δουλεύει άψογα, εδώ και μήνες. Αλλά κάτι με τρώει. Κάποια στιγμή το βλέπω παρκαρισμένο πάλι δίπλα στο Ντεζιέρτο και κάτι δε μου κάθεται καλά. Ναι μεν έχω καλύτερα υλικά. Καλύτερη -κατά τους δοκιμαστές μου τουλάχιστον- αεροδυναμική. Μικρότερο βάρος. Αλλά κάτι δεν μου πάει…
Μήπως είναι που πρέπει να κατέβω από τη μηχανή για να κατεβάσω τη ζελατίνα; Μπα… Το χρώμα; Τσου... Το σχήμα; Ούτε… Χμμ… Αφού το παιδεύω καταλήγω ότι τελικά είναι το απλούστατο. Με το μηχανισμό στήριξης της ζελατίνας να φαίνεται απέξω και μπροστά, το όλο κόλπο φαίνεται «ιδιοκατασκευή» και «ερασιτεχνικό». Η «πρόσοψη» του το αδικεί και δεν θα δείχνει ποτέ τόσο «κακό» όσο το ακριβό και επώνυμο αντίστοιχο, αν δεν "καθαρίσει" οπτικά από μπροστά.
Σας έχει λάχει με το που θα σκεφτείτε κάτι να νιώσετε πως έχετε ήδη μπλέξει πριν καλά καλά τελειώσει η σκέψη σας; Ε, ιδού. Από την ώρα που μου κατέβηκε η ιδέα ήξερα πως έπρεπε να λυθούν τα πάντα ως την τελευταία βίδα και να ξαναπέσουν στον πάγκο. Στόχος να μεταφερθεί όλος ο μηχανισμός στήριξης της ζελατίνας πίσω από το μαύρο φέρινγκ αλλά… αυτό σήμαινε ότι στο φέρινγκ έπρεπε να πέσει λεπίδι. Δύο παράλληλες σχισμές θα έπρεπε να ανοιχτούν και να περνάνε βραχίονες που θα στήριζαν την ζελατίνα. Θα επιβιώσει το φέρινγκ από την εγχείρηση; Τα δάχτυλα; To be continued...
"Αμφιβολίες το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές" που λέει και το λαϊκό άσμα, καθώς ετοιμάζομαι να σφάξω το -μια χαρά μεταξύ μας- φέρινγκ μου. Έτσι και το ρημάξω θα πετάξω πολλές ώρες και υλικά. Μετά μου έρχεται η σκηνή από το "Όλα είναι δρόμος" και το "γκρέμισ' το Ηλία!" και ...αποφασίζω να το σφάξω. Επόμενο δίλημμα: Νηστεία, προσευχή, γιόγκα, τάι τσι, εξομολόγηση και αποχή από το σεξ και το ποτό για καθαρό μυαλό και σταθερό χέρι; ή μια παγωμένη μπύρα και το ραδιοφωνάκι να σιγογρατζουνάει στο βάθος; Το βου και πάμε.
Με προσοχή και όσο πιο σταθερό χέρι γίνεται, το τροχαδάκι ανοίγει δύο σχισμές για να περάσουν από αυτές οι βραχίονες πίσω από το φέρινγκ. Τρίψιμο, φινίρισμα, στοκάρισμα και βάψιμο για να "σφραγίσει" η τομή στο υλικό -η υγρασία είναι το μεγαλύτερο βάσανο των συνθετικών υλικών- και ιδού.
Επόμενη φάση η κατασκευή των επιφανειών που θα κάνουν την δουλειά που μέχρι τώρα έκαναν οι αλουμινένιες ράγες μπροστά από το φέρινγκ. Μιας και δεν υπάρχει έτοιμο εξάρτημα-δρομέας, "σκαλίζω" δύο σε επιφάνεια από χοντρό πλαστικό, εκατοστό το εκατοστό.
Αρκετές ώρες μετά, το πάτωμα έχει γεμίσει πλαστικά κομμάτια για πέταμα και αποτυχημένες ιδέες που στοίχισαν κάμποσες ώρες. Όταν καταλήγω στα σωστά χρειάζομαι ...διάλειμμα για βίδες. Με οτι βίδες μπορώ να βρω προσωρινά στα γνωστά πολυκαταστήματα και στα μικρά της γειτονιάς, επιστρέφω και αρχίζει το βίδωμα.
Λίγο αργότερα έχει πέσει το πρώτο μοντάρισμα και ξεμοντάρισμα. Τα εξαρτήματα ξύνονται και βάφονται μαύρα για να δούμε και πως δείχνουν. Η όλη κατασκευή στήνεται, βιδώνεται και τεστάρεται στον πάγκο τουλάχιστον, όπου δουλεύει, οπότε πάμε για εγκατάσταση στη μηχανή.
Τα περισσότερα φέρινγκ αυτού του είδους έχουν μια τομή σαν παραθυράκι, οπότε το τροχαδάκι αρχίζει πάλι να σφυρίζει -τώρα που ξεθαρέψαμε...- αλλά αυτή τη φορά πάνω στο διάφανο πλεξιγκλάς. Λίγο αργότερα...
Το βιδώνω στη μοτοσικλέτα και ξεκινάνε οι πρώτες δοκιμές. Δουλεύει και αεροδυναμικά όπως πριν και λίγο καλύτερα ειδικά στα πολλά. Ο μηχανισμός ανεβοκατεβαίνει εύκολα. Κοιτώντας το από το πλάι, μου έρχεται μια ακόμα υποψία. Μετράω τις γωνίες των πλαινών φέρινγκ της μοτοσικλέτας και βεβαιώνομαι, ότι θα είναι πιο ανοικτές, άρα πιο στιβαρές, αν στο σημείο που δένει το μπαράκι στα πλαϊνά στηρίγματα γυρίζει προς τα μπροστά. Φτιάχνω ένα τέτοιο μπαράκι και το σύνολο είναι ακόμα πιο σταθερό.
Τελευταία λεπτομέρεια: τα παξιμάδια που σφίγγουν τα μπράτσα που στηρίζουν την ζελατίνα στους δρομείς και πρέπει να δουλεύουν με το χέρι αν και φτηνά και πρακτικά, (τύπου "πεταλούδα") είναι άθλια στο μάτι. Κατεβαίνω στο κέντρο και μετά από αρκετό ψάξιμο καταλήγω στα πολύ ακριβότερα, αλλά ωραιότερα, ακτινωτά, από μαύρο βακελίτη με μεταλλικό σπείρωμα.
Ο επίλογος απαιτεί λύσιμο όλης της κατασκευής, φινίρισμα, βάψιμο και αντικατάσταση όλων των παξιμαδιών ασφαλείας με καινούργια πριν το τελικό μοντάρισμα. Αναμνηστική φωτό...
Στο μεταξύ άλλο ένα F 650 GS έχει προστεθεί στην παρέα και χρειάζεται φέρινγκ. Συνολικό ύψος 47 εκατοστά σε πλήρη έκταση. Μίνιμουμ ύψος 35 εκατοστά σε πλήρη σύμπτυξη. Ακόμα μεγαλύτερο άνοιγμα στη ζελατίνα για απόσβεση υποπίεσης.
Και ένα ταξιδάκι μέχρι τον Κίσαβο για δοκιμή.
No comments:
Post a Comment