ΔΟΚΙΜΕΣ

ΦΑΣΗ ΟΓΔΟΗ:  ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΔΥΟ ΠΙΣΩ

Επιτέλους ήρθε η ώρα της δοκιμής! Δένω λοιπόν πρόχειρα το gps στις βίδες που δένουν τις ράγες που στηρίζουν τη ζελατίνα. Ουπς! Το συνεργείο του Δήμου έχει μετατρέψει όλο το δρόμο έξω από το σπίτι σε πιστάκι μοτοκρός με λακούβες και αναχώματα... φτιάχνουν αντιπλημμυρικά έργα ...εν όψη εκλογών εννοείται- και στα σκαμπανεβάσματα της μηχανής το φέρινγκ επιβαρυμένο με το gps, κουνιέται πολύ. Αναστροφή και πίσω στο "εργαστήριο" για μπαράκι στήριξης. Άμα κουνάει έτσι στα έργα, στο βουνό θα το ψάχνω το gps. Χμμμ...

Τα πλαστικά λύνονται όλα και  ψάχνω να βρω πιθανά σημεία αντιστήριξης κάτω, κοιτώντας και τι έχει κάνει η μαμά εταιρεία στο F 800 GS ADV με το tablet του γιου μου στο χέρι. Κανονικά πρέπει να φτιάξω ένα μπαράκι σαν της BMW για την ζελατίνα "Touring" (που μόνο touring δεν είναι αλλά τέλος πάντων...) που δένει στη βάση των μπροστά φλας. Ολωσδιόλου τυχαία όμως μου έρχονται στο μυαλό οι κλίσεις από τα tower με τα όργανα των μηχανών του Ντακάρ, βλέπω και τις βίδες πίσω στο μικρό μπροστινό πλαστικό υποπλαίσιο και ...μπίνγκο!

Μερικές ώρες και άπειρες δοκιμές αργότερα το μπαράκι διατομής 10 χιλιοστών από αλουμίνιο γεφυρώνει το φέρινγκ με το λαιμό της μοτό. Εννοείται με ροδέλες γαλβανιζέ ροδέλες επενδυμένες με λάστιχο και λαστιχένιους συνδέσμους στα δεσίματα για απορρόφηση κραδασμών κλπ κλπ. Επάνω του δένει η βάση της Garmin και ...πάμε δοκιμή. Τώρα το gps κουνιέται μόνο στο ρελαντί που συντονίζει με τη σταματημένη μοτό.

ΦΑΣΗ ΕΝΑΤΗ: ΝΑ 'ΧΑΜΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΕΡΟΣΥΡΑΓΓΑ...

Πρώτη δοκιμή!
Αναβάτης ύψους 172 εκατοστών,
Κράνος HJC FG-15 (δρόμου, απλό)
Αέρας  στα 4-5 μποφόρ
(κατά meteo.gr)
Zελατίνα τέρμα επάνω
Πεδίο δοκιμών: Κατεχάκη










Μέχρι τα 120 μπορώ να πηγαίνω με ανοιχτή ζελατίνα κράνους, παρότι σήμερα φυσάει πολύ. Ροή αέρα ακριβώς επάνω από το κράνος, δευτερεύον ανεπαίσθητο ρεύμα μπροστά από τα όργανα. Το καταλαβαίνεις μόνο βάζοντας το χέρι στο άνοιγμα με πολλά.  Πρόκειται για τον αέρα που περνάει ανάμεσα φέρινγκ και ζελατίνα και κάνει τρελή δουλειά. Κραδασμοί μηδέν. Άλλοι ήχοι μηδέν.

Οι ώμοι μου είναι προστατευμένοι από τον αέρα, ενώ ταυτόχρονα δεν ακούω το κλασικό "μπαπα-μπούπα" που κάνει ο αέρας όταν "κλείνει" πίσω από μεγάλες ζελατίνες.  Για την ακρίβεια το ρεύμα αέρα είναι τόσο ήσυχο που ακούω τον κινητήρα πολύ πιο καθαρά από ότι ποτέ πριν. Το θετικότερο και μη αναμενόμενο είναι ότι το μπροστινό της μηχανής μοιάζει να έχει γίνει πιο στιβαρό από ότι πριν. 

      Προφανώς τα προηγούμενα φέρινγκ και η απουσία της αντιστήριξης έκαναν το ρύγχος να κουνιέται από τον αέρα επηρεάζοντας την ευστάθεια του μπροστινού συστήματος. Στο κατέβασμα με αέρα πλάγια πίσω μου μπαίνω επίτηδες πίσω από Τράνζιτ φορτηγάκι υπερυψωμένο σαν "τούβλο" στην παρατεταμένη. Ακλόνητα και η κατασκευή και η μοτό, ομαλή ροή αέρα, ελάχιστος θόρυβος! Αλλάζω ελαφρώς τις ράγες στήριξης για αισθητικούς λόγους, το χρώμα για να μη "χτυπάνε τόσο στο μάτι και οι κάτω γωνίες τους να είναι ακολουθούν τα "νεύρα" του φέρινγκ.

Δεύτερη Δοκιμή.
Αναβάτης ύψους 172 εκατοστών,
Κράνος: HJC FG-15
Αέρας 3-4 μποφόρ (κατά meteo.gr)
Ζελατίνα τέρμα πάνω
Πεδίο δοκιμών Εθνική Οδός Αθηνών Λαμίας (από Μεταμόρφωση και πάνω)









Ζελατίνα κράνους ανοιχτή ως τα 130 απροβλημάτιστα. Κάλυψη από αέρα εξίσου πλήρης με την προηγούμενη δοκιμή. Χαρακτηριστικά κατάλαβα πόσο αέρα γλίτωνα όταν στα 160 άρχισαν να με μαστιγώνουν τα μπατζάκια στους αστραγάλους (φόραγα τζιν όχι παντελόνι μοτό) σαν τρελά. Ως τα 170 χλμ/ώρα θόρυβος ελάχιστος. Η μηχανή ακλόνητη και παραδόξως δεν φαίνεται να έχει αυξηθεί η αεροδυναμική αντίσταση της παρότι αυξήθηκε (ελάχιστα;) η μετωπική της επιφάνεια. Είναι βέβαια και αυτό το κενό ανάμεσα στις δύο επιφάνειες που βελτιώνει την αεροδυναμική.

Μπαίνω πίσω από νταλίκα. Ουάου! Παλιά θα πήγαινα σαν τον μουσαμά της πέρα δώθε. Γενικώς νιώθω ότι η μηχανή τόσα χρόνια χαντακωνότανε λόγω κακής αεροδυναμικής. Και εγώ βέβαια αφού είναι η πρώτη φορά που μπορώ να ανέβω σε ταχύτητες πάνω από 140 χωρίς να χαροπαλεύω με τον αέρα και τους κλυδωνισμούς.  Το μόνο πρόβλημα είναι πως τώρα το GPS αν και για πρώτη φορά σε σωστή θέση -που να μην χρειάζεται να πάρεις το βλέμμα μακριά από το δρόμο για να το δεις- όταν έχεις τον ήλιο πίσω δεν βλέπεις την οθόνη λόγω γυαλάδας. Θέλει "γείσο". Never mind θα του φτιάξω ένα από εποξικό.

Πίσω στο σπίτι, έλεγχος για βίδες που χαλάρωσαν, πιθανά ραγίσματα, αλλοιώσεις, παραμορφώσεις, στρεβλώσεις... τίποτα. Όλα ΟΚ. Τώρα πρέπει να του γράψω χιλιόμετρα και να τσεκάρω την συμπεριφορά των υλικών. Για το φέρινγκ αυτό καθαυτό δεν φοβάμαι γιατί κάθε χαρακτηριστικό που μου είχαν δώσει για το εποξικό υλικό επιβεβαιώθηκε. Αξίζει πραγματικά το επιπλέον κόστος, δεν καταλαβαίνει από καταπόνηση, φάνηκε και στο ..."μαστόρεμα" του. 

         Το μόνο που μένει να ελεγχθεί είναι τα δεσίματα (βίδες, ροδέλες, ράγες κλπ) σε κάμποσα χιλιόμετρα χρήσης ακόμα. Μετά θα κοπούν οι βίδες και θα μπουν παξιμάδια ασφαλείας και πέσει το τελικό φινίρισμα του εποξικού πλαστικού. Κόκκινο σαν της μηχανής για να μοιάζει μέρος του υπόλοιπου κουστουμιού ή glossy μαύρο για να ταιριάζει με τις χούφτες και το "μυτάκι" του μπροστινού φτερού; Ίδωμεν...  

Ένα ήσυχο βράδυ το Icarus συνάντησε ένα Desierto της Touratech. Η όλη κουβέντα εξελίχθηκε σε δοκιμή και ο ιδιοκτήτης του Desierto πήρε το Icarus για ένα πρόχειρο σύντομο test drive στην πόλη. 

Τρίτη Δοκιμή.

Αναβάτης ύψους 180+ cm 

Κράνος HJC RPHA-10 (δρόμου, υψηλής αεροδυναμικής) 

Αέρας ήπιος

Ζελατίνα τέρμα επάνω 

Πεδίο δοκιμής, Λεωφόρος Συγγρού/ παραλιακή 

Συμπέρασμα: "Ροή αέρα στην κορυφή του κράνους. Kαθόλου στροβιλισμός στο κεφάλι. Κανένας θόρυβος ακόμα και με ανοικτή ζελατίνα ως τα 120 με 130. Πλήρη κάλυψη από αέρα μέχρι και τα 175 χλμ/ώρα. Φαρδύτερη αεροδυναμική κάλυψη από το Desierto, ειδικά στο ύψος των ώμων και κεφαλιού. Εξίσου σταθερή αίσθηση του μπροστινού συστήματος με το Desierto. Σύστημα ρύθμισης ύψους της ζελατίνας όχι τόσο εύκολο όσο του Desierto. Εντυπωσιακό!".